Deve, çöl dikeni yiyince damağı kanar. Ve ılık kanın tadını çok sever, lezzeti kandan değil dikenden bilir. Böylece diken yemeye devam eder. Sonunda diken yiye yiye kan kaybından ölür. Araplar devenin diken yemesine harese dersler.
Yani “ihtiras” yani kendi kanında boğulma.
